Den femtande mai 1998 var ein trist dag. Stemma over alle stemmer, The Voice himself, Frank Sinatra var død. Karrièra hans tok kanskje ikkje dei heilt store krumspringa på slutten (det gjorde den vel aldri...), men det er få som har swinga like mykje saman med gode storband som han.

Tre menn, tre ståbassar, live. Enkelt og greitt og knallbra. Er det vits i å seie noko meir enn at folk heller bør kjøpe plata enn å sitje på nettet og lese om den...?

På denne plata får me presentert to klassiske stykkje. Det første er 1919-utgåva av Igor Stravinsky sin Eldfugl i seks satsar, og det andre er utdrag frå Prins Igor av Alexander Borodin. Begge stykkja er spelte av Atlanda Symphony Orchestra. På den eine satsen av Prins Igor, Polovtsian Dances, er orkesteret sitt kor med og syng.

Orgelet i St. Sulpice, Paris, har blitt kalla "det vakraste orgelet i verda" av Albert Schweitzer. Det er fire etasjar høgt og kan daterast tilbake til 1781. Saman med akustikken i St. Sulpice blir det eit glimrande utgangspunkt for opptak av orgelverk.

Har du høyrt om Benny Waters? Denne legenda av ein jazzmusikar har hatt ei imponerande karriere over tre kvart århundre. Han har vore stor frå 1920-talet fram til midten av 1990-talet. Her har me han i eit konsertopptak frå "Stampen" i Stockholm i 1976.

Piano, bass og trommer. Kvifor gjere det vanskelegare enn det?

Ta ein bunke standardlåtar pluss litt anna, legg på delvis nye underlag og litt temposkifte her og der, kva får ein då? Jo då får ein Tierney Sutton si siste plate.

Fire gitarar, 17 spor med latinsk instrumentalmusikk. Skeptisk no? Ikkje ver det, les gjennom omtalen og vurder då om ikkje dette kanskje er meir spanande enn skummelt.

Eg er ikkje heilt sikker på om me treng ei plate som hyllest til Amerika (USA), landet der draumar blir verkelege, men det er no det Monty Alexander har laga her. Vel, han har teke ei rekkje kjende låtar han meiner har vore viktige for han, og spelt dei inn i nye og kanskje litt uvanlege utgåver.

Oscar Peterson er ikkje noko ukjend namn innan jazzen. På denne plata vil han ta oss med på ei reise gjennom Canada, frå aust til vest. Dette vil han gjere med eit samspel mellom ein tradisjonell jazzkvartett og eit kammerorkester. Eg synest generelt det er spanande at folk eksperimenterer musikalsk, men er klar over at ein del av eksperimenta ikkje er vidare vellukka. Korleis går det denne gongen?

Det første som slo meg då eg sette på denne plata var: "Dette var sært..." Eg fekk litt bakoversveis med ein gong, men har høyrt gjennom plata ganske mange gonger, og spørsmålet er altså kva eg synest om den no.

Når gretne gamle gubber som meg gir oppmerksomhet til en plateutgivelse som befinner seg I nærheten av det som i mangel av noe bedre uttrykk kalles Pop/Rock, dreier det seg i svært mange tilfeller om opphavsmenn som startet sin karriere på 60- eller 70-tallet. Så også i dette tilfellet - så vidt jeg husker hadde vel Steely Dan sin storhetstid rundt midten av 70-tallet, og et periode framover.

Har du høyrt om Kevin Mahogany? Han er kanskje ikkje mellom dei mest kjende namna i jazzen, men etter å ha høyrt denne plata, har iallfall eg blitt interessert i å høyre meir av denne mannen.

Med desse tre namna på plateomslaget, har ikkje Telarc følt det nødvendig å gi plata noko namn. Brown, Alexander og Malone er alle kjende namn i jazzen. Og på dette opptaket frå våren 2002, berre månader før Ray Brown døydde, har dei òg teke føre seg 11 meir eller mindre kjende jazzstandardlåtar.

Den engelske tenoren James Gilchrist har utgitt sin andre plate på Linn Records. Som ventet er det en Hybrid Multikanals SACD av høy kvalitet.

Hybrid SACD - EMI-7243 -5821362

30-års jubileumsutgaven på hybrid SACD. NB: CD-laget er dynamisk komprimert --> lytt til SACD-laget!

Linn Records har spilt inn Mozart sine fire siste symfonier. Til denne oppgaven har de selvfølgelig håndplukket Scottish Chamber Orchestra dirigert av Sir Charles Mackerras.