Tredje bylgje er over oss, Vossajazz er avlyst for andre året på rad, ein spør seg kva meir kan gå gale? Men det finst likevel små arrangørar som framleis skipar til konsertar, uansett kor få publikummarar dei har løyve til å samla. Og so har eg kjøpt meg kassettspelar.

Fimbulvinteren i Sør-Noreg ser ut til å vera over for denne gong, og ingen vassrøyr fraus og sprakk her i huset (men det var på hengande håret). Då kan me atter senka skuldrane og konsentrera oss om hifi og musikk.

Ei etterlysing og mengder av jolaøl 

Denne gongen er det juleølet som står i sentrum. Eg og Lars var tidleg på polet og kjøpte mengder, og Lars hevdar at me har smakt oss gjennom praktisk tala samtlege sortar. Eg skal ikkje presentera riktig alle i dag, har ikkje skrive alt. Resten kjem so tidleg eg kan i desember. Og litt hifi-sladder har eg sjølvsagt med.   

Medan eg framleis jobbar med fleire “tyngre” artiklar, vil eg halda utgjevingsfrekvensen oppe med å presentera nokre refleksjonar kring eit par stereo-oppkoplingar utanføre husets fire veggar, dvs. hjå ein kamerat. Og årets jolaøl har kome, fyrst på polet, og no etterkvart i butikkane! Me smakar på nokre av dei sterke variantane frå Vinmonopolet.   

På med vernebrillene. Augnestikkarane er her. Audioquest sine Dragonfly DAC-ar må vera stereoanleggets sveitsarkniv: Ein USB-dac ikkje stort større enn eit insekt, som kan koplast mellom alt du måtte ha av digitale dingsar og stereoanlegget. Eller slik ungdomen gjer det notildags: Til hovudtelefonen. På enklast mogeleg vis. 

Ein Non Stop av fargar og smakar i dag: Ein blåfarge Cobalt frå Audioquest, ein svart kringkastar frå Google, flyttetransporten til Jonatan er vonaleg miljøvenleg grøn, blada kjem i alle glossy fargar og ølet kan vera alt frå gyllen gul til Guinnes svart. 

Førre dagboka fortalde om ei vitjing hjå Endre Wolf, derav overskrifta “Dansar med ulvar”, for dei som har sett filmen. Stig Inge gjorde meg merksam på at eg ikkje hadde skrive noko om kva musikk me spelte. Men kva audiofil bryr seg om musikken? Me lyttar jo berre etter lydar. Me likar ikkje musikk eingong, berre stereoanlegget.

Eg traff Endre nede på Vangen ein dag i fjor. Eg kjenner (deler av) familien hans, og drog kjensel på han. Og han kjende meg att og, utruleg nok, for han var berre ein ungdom - eller berre gutungen? - sist eg traff han. No er han ein vaksen kar med hus, familie - og stereoanlegg!

Eg skulle ha vore komen til juni, men har visst hoppa over mai. Her kjem han, du skjønne milde. So kjem juni. Snart! Eg lovar. Men fyrst litt lett sumarlesnad: USB-høgtalarar, litt om musikk, og naturlegvis ølspalten til slutt.   

Sundag 19. april kl. 20.00 sende facebook ein “digisert", som eg kallar det, altso ein nettkonsert som du ikkje kan vera til stades på og høyra live, men berre strøyma frå datamaskina di. 

Hei igjen folkens, og vel overstått påske. Ja for da har visst vore påske. Ikkje det at eg merka so mykje til det, for ikkje kunne eg stått på ski uansett, med knekt ankel. Eg går no her og hinkar, so for meg kan styresmaktene forby og stengja ned nett kva dei vil. Det kunne ikke passa meg betre. Til gjengjeld har eg lytta mykje på kveldstid, og skrive ein del, men det er for det meste “godt begynt”, som eg gler meg til å gjera ferdig seinare. So til denne dagboka skriv eg noko heilt anna. 

Kva rolle spelar straumforsyninga til datamaskina når du strøymer musikk?

Godt år og godt nytt tiår! Eg trudde at etter nyttår skulle eg få god tid. Det fekk eg ikke. 

Osafestivalen - Ole Bull-akademiet på Voss sin årlege folkemusikkfestival - vart avvikla i helga 24.-27.oktober i Voss, denne gongen under den nye festivalsjefen og daglege leiar Ida Dyrkorn Heierland si leiing, eit rivjern av ei kjerring (eigentleg ei ung pen dame), som med stort engasjemang bles liv i alt ho tek tak i. Saman med mellom andre kunstnarleg leiar Steinar Ofsdal hadde dei skipa til eit mangslungent program. Det tjuvstarta alt tysdagen i førevegen med ei tilskiping på Hangurstoppen; konsert med studentane frå akademiet pluss billett med den nye Hangursbanen for 200 kroner! Eg gjekk diverre glipp av denne grunna ei parallell tilskiping i Kulturhuset. (Men har alt kjøpt sesongkort, so det skal nok verta mange turar med den nye banen i vinter uansett, når snjoen har lagt seg og stålkantane er nyslipte.)

Grunna diverse spesial-artiklar, som t.d. reportasjar fra Horten-messa, er eg komen ut av tellinga på dagbøkene. Men sidan me no er i november kallar eg dette “dagboka oktober”.  Då seier me at me er “a jour”, som franskmennene seier (du får ikke ein franskmann til å snakka engelsk).

Førre reportasjen frå Hortenmessa konsentrerte eg meg om Steinway Lyngdorf-anlegget. Her kjem nokre spreidde inntrykk frå andre utstillarar. 

Eg hadde ikkje før kome inn på utstillingshotellet før eg såg ein kjenning utanføre Sal A, trur eg det var. Den høge kraftige skapnaden med det etterkvart grånende håret var ikkje til å ta feil av. Det var Audio/Fidelity sin eigen vinylspesialist Gunnar Brekke, i avslappa prat med mellom andre Håkon Rognlien, og Fredrik frå HiFi Klubben. Eg gjekk bort for å helsa, Gunnar er jo ein veldig hyggeleg kar, og det var sanneleg Fredrik og. Han har fylgt med skrivinga mi om Nad 3020 og tipsa meg om at Peter Lyngdorf, som skulle demonstrera nokre greier om 15 min, kunne hjelpa meg med info om Nad 3020. Særs interessant! Fredrik seier det var faktisk Peter som i si tid tilsette Bjørn Erik Edvardsen, skaparen bak 3020. 

Eg har ikkje so god kontakt med hifi-bransjen lenger. Det var betre då eg budde i Oslo og Bergen, var ung og forviten (og ganske dum og blåøygd) og “testa” nytt utstyr. No er eg gamal og gretten og bur på bygda og skriv dagbøker om gamalt skrot. Det er mykje enklare. Og faktisk mykje betre.

Eg jobbar, som de veit, med ein samanliknande test av samtlege Nad 3020, noko eg trur ikkje har hendt før. Dette må gjerast skikkeleg, eg har ikkje tenkt å presentera noko som helst før eg er 100% trygg på at det  held vatn.