Raud løpar, Rolls Royce og The Electrostar: Quad ESL 57. Men mest om Quad-ane, etter ei vitjing hjå Lars Tørressen. 

Denne gongen vil eg ikkje testa eller prøva ut noko særskilt, men heller nytta høvet til å filosofera kring konsertopplevinga, og korleis denne skil seg frå lytteopplevinga i stova heime. Eg er framleis ikkje heilt komen til hektene. 

Ein ny Nad, ein utsett Vossajazz og eit knippe øl står på menyen i dag. Bon apetit. 

Det er haust. Slutt på blåtann, over til stereo; musikk i form av “lassojazz” denne gongen, og ølspalta til slutt. Då er alt som det skal vera. 

Noko forseinka som vanleg, men ikkje so seint at ikkje bærbare høgtalarar framleis er aktuelt? Pluss musikk og som vanleg ølspalta, denne gongen med lakk og lær. 

Ein USB-høgtalar frå uventa hald, nokre gamle høgtalarar og nokre gode øl. Og litt musikk

Kloss i ærverdige Tracteuren, lenge den einaste uterestauranten i Bergen, nøyaktigare i Jacobsfjorden 7, ligg ein høgst uvanleg “hifi-butikk”. Arve har alt vore der, og Radomir har vore oppe hjå Arve i Selje og levert utstyr til test. Det kan du lesa meir om under Arve sine artiklar/testar. Radomir eig og driv studioet saman med kona, begge frå Beograd i Serbia dessutan, og saman har dei to born, so langt, men kven veit kva dei kan finna på å laga til under neste nedstenging.

Sumaren er her med fint ver over heile landet, men ingen ihuga audiofil tek ferie frå stereoanlegget av den grunn. Ikkje kan me visst reisa nokon stad heller, så me held oss framføre anlegget. Det har eg skrive litt om i dag. 

Medan me ventar på sumaren etter ein rekordkald april: Ein spanande forsterkar har overlevd fimbulvinteren i garasjen, og årets mote i sumarøl: Frukt-IPA.

Ikke lenge etter at en rykende fersk generasjon med Linn Klimax ble digitalt presentert for verdens HiFi-presse torsdag 25 mars rett før påske, kunne Odd Rune Hegge i Eksakt Hifi invitere til en privat ettermiddagskonsert med et eksemplar av Klimax DSM AV som er på turnè. Vi grep ettermiddagen begjærlig….

Tredje bylgje er over oss, Vossajazz er avlyst for andre året på rad, ein spør seg kva meir kan gå gale? Men det finst likevel små arrangørar som framleis skipar til konsertar, uansett kor få publikummarar dei har løyve til å samla. Og so har eg kjøpt meg kassettspelar.

Fimbulvinteren i Sør-Noreg ser ut til å vera over for denne gong, og ingen vassrøyr fraus og sprakk her i huset (men det var på hengande håret). Då kan me atter senka skuldrane og konsentrera oss om hifi og musikk.

Ei etterlysing og mengder av jolaøl 

Denne gongen er det juleølet som står i sentrum. Eg og Lars var tidleg på polet og kjøpte mengder, og Lars hevdar at me har smakt oss gjennom praktisk tala samtlege sortar. Eg skal ikkje presentera riktig alle i dag, har ikkje skrive alt. Resten kjem so tidleg eg kan i desember. Og litt hifi-sladder har eg sjølvsagt med.   

Medan eg framleis jobbar med fleire “tyngre” artiklar, vil eg halda utgjevingsfrekvensen oppe med å presentera nokre refleksjonar kring eit par stereo-oppkoplingar utanføre husets fire veggar, dvs. hjå ein kamerat. Og årets jolaøl har kome, fyrst på polet, og no etterkvart i butikkane! Me smakar på nokre av dei sterke variantane frå Vinmonopolet.   

På med vernebrillene. Augnestikkarane er her. Audioquest sine Dragonfly DAC-ar må vera stereoanleggets sveitsarkniv: Ein USB-dac ikkje stort større enn eit insekt, som kan koplast mellom alt du måtte ha av digitale dingsar og stereoanlegget. Eller slik ungdomen gjer det notildags: Til hovudtelefonen. På enklast mogeleg vis. 

Ein Non Stop av fargar og smakar i dag: Ein blåfarge Cobalt frå Audioquest, ein svart kringkastar frå Google, flyttetransporten til Jonatan er vonaleg miljøvenleg grøn, blada kjem i alle glossy fargar og ølet kan vera alt frå gyllen gul til Guinnes svart. 

Førre dagboka fortalde om ei vitjing hjå Endre Wolf, derav overskrifta “Dansar med ulvar”, for dei som har sett filmen. Stig Inge gjorde meg merksam på at eg ikkje hadde skrive noko om kva musikk me spelte. Men kva audiofil bryr seg om musikken? Me lyttar jo berre etter lydar. Me likar ikkje musikk eingong, berre stereoanlegget.

Eg traff Endre nede på Vangen ein dag i fjor. Eg kjenner (deler av) familien hans, og drog kjensel på han. Og han kjende meg att og, utruleg nok, for han var berre ein ungdom - eller berre gutungen? - sist eg traff han. No er han ein vaksen kar med hus, familie - og stereoanlegg!

Eg skulle ha vore komen til juni, men har visst hoppa over mai. Her kjem han, du skjønne milde. So kjem juni. Snart! Eg lovar. Men fyrst litt lett sumarlesnad: USB-høgtalarar, litt om musikk, og naturlegvis ølspalten til slutt.