Del 1 av reportasjen frå årets Osafestival er alt presentert. Sjå gjerne denne for ein presentasjon av festivalen.

Avisa Hordaland spurde folk på Vangen om dei hadde høyrt om Osafestivalen. Nokre hadde, men ville ikkje delta. Dei om det. Dei yngste hadde ikkje eingong høyrt om festivalen. Slik er det når ein går med nasa nedi mobilen heile tida. Hadde dei løfta blikket litt, kunne dei sett at det hang banner på kvar einaste lyktestolpe gjennom heile Vangsgata, slik det brukar når det hender noko stort i bygda. Og Osafestivalen er definitivt eit slikt storhende.

Ein test mellom to forsterkarar enda opp med med ein test -med eller utan bananpluggar-. Det var slett ikkje planen. Ganske smalt, for ikkje å seia skikkeleg nerdete. Men bli med på reisa. 

Me har vore vekke heile helga, og då må det skrivast ferdaminne, må vite. Eller messereportasje. Sei meg, korleis skriv ein eigentleg ein messerapport? Og grunnen til at eg spør, er at den vanlege troikaen - eller "gutta på tur" - har vore i Horten på den årvisse hifi-utstillinga. Også kalla “fesjå” her vest om det er sauer involvert, i dette tilfelle  festivaldeltakarar.

Det har vore nok Tandberg for ei stund no. Over til noko heilt anna: Ein magisk boks til å forbetra lyden frå stereoanlegget, og ein forsterkar/radio eg aldri har sett før. 

Ein bukett Tandberg. Siste verset? Neppe! Fleire er på veg. Men i denne omgangen har me samanlikna Sølvsuper 11 med 12, samt TR 220 og TR 2030. Ein av dei ein skikkeleg godbit, men berre utan den innebygde loudnessen. 

Me har gjort ein “ussel" Tandberg Sølvsuper 12 om til ein superforsterkar, og i ølspalta har me drukke opp juli-sleppet til Vinmonopolet. 

Førre månad, og fleire før der att, lova eg å koma attende til desse uhyre interessante Tandbergane, i dei dagar då dei var på høgda av god lyd ... truleg. Me jobbar vidare med saka! Fleire modellar står klar, og dopingkontrollørane parat. Og i ølspalta er det sol og sumar. Det er vel eg som vert teken for doping, tenkjer eg. 

Er gamle radioar på moten att? Me let samlarar vera samlarar, og bryr oss berre om ein ting: Lyden. Og i ølspalta har me 4 boksar og ei tuteflaske. 

Ikkje for å klaga, men det har vorte mykje skriving i det siste. Platemelding, Oslo-messa, februardagboka, Vossa Jazz to reportasjar, og brått er det tid for dagbok att. Og inn i mellom vert ein forstyrra av ytterlegare jazzkonsertar, Påske, fest og fyll. Og alt er friviljug, og ubetalt. At du gidd. Men slik er livet, og slik vil me ha det. Kulturarbeid har aldri vore lukrativt.