Hei igjen folkens, og vel overstått påske. Ja for da har visst vore påske. Ikkje det at eg merka so mykje til det, for ikkje kunne eg stått på ski uansett, med knekt ankel. Eg går no her og hinkar, so for meg kan styresmaktene forby og stengja ned nett kva dei vil. Det kunne ikke passa meg betre. Til gjengjeld har eg lytta mykje på kveldstid, og skrive ein del, men det er for det meste “godt begynt”, som eg gler meg til å gjera ferdig seinare. So til denne dagboka skriv eg noko heilt anna. 

Eg jobbar, som de veit, med ein samanliknande test av samtlege Nad 3020, noko eg trur ikkje har hendt før. Dette må gjerast skikkeleg, eg har ikkje tenkt å presentera noko som helst før eg er 100% trygg på at det  held vatn.

Eg har vore inn og ut av diverse bobler i det siste. Eg skriv dette medio august, sumaren er framleis ikkje komen, og du kan byrja å lura på om han kjem i det heile. Eg har difor hatt rikeleg med innekveldar, og har vore ivrig lyttar.

Midt i arbeidet med å skriva denne artikkelen, publiserte redaktør Karl Erik sin eigen artikkel om Nad 3020, attpåtil med trugsmål om å skriva del 2. Eg banna og tenkte at dette må jo bli kollisjon, og ringde. Men me vart raskt samde om at dette var jo berre moro, og at artiklane med litt samarbeid kunne utfylla kvarandre.

I tillegg til å være verdens mest produserte forsterker, har NAD 3020 den egenskapen at den får en del gamle gubber til å få et litt sløret blikk når denne legenden nevnes. Men hva er det egentlig med denne forsterkeren, og hvordan står den seg egentlig i dag?