Med eller utan solkrem; vår og sumar trugar, med ulempene det fører med seg for hobbyen vår. Men me klarar uansett aldri å lata vera å prøva ut stadig nye høgtalarar. Og ta ein øl eller to. 

Arild Andersen er ein bauta i norsk jazz. Eg har ikkje tal på kor mange gonger eg har sett og høyrt han på Voss og i Bergen, både i regi av Vossajazz, Voss jazzklubb og Nattjazz. So mange at han kjenner meg att.

Togreisa mellom Bergen og Oslo er so spesiell at turistar frå heile verda kjem for å sjå ho, og ho har alt vore skildra i eit tidlegare tingingsverk (Frode Alnæs, 1997). 

Om Vossajazz er 50 år eller ikkje, kjem an på om du reknar inn pandemien og andre uhepne. Men kven bryr seg? Når Trude og Kari inviterer til fest, kven heng seg opp i slike detaljar?

I dag byter me belgen på eit basselement, og fortel om øla me drakk i går kveld.  

Eg tok det opp med redaktøren. I staden for å skriva ein “vanleg” dagbokartikkel, hadde eg lyst til å sjå attende på året som gjekk, ein slags kavalkade. Han tykte òg det var ein god ide, heldigvis. Dei siste par åra har elles vore vanskelege, om du ser det store biletet. Det starta med ein pandemi, som gjekk hardt ut over musikklivet og anna kultur, og næringslivet. Gamle kommuniststatar har ikkje forstått at verda har gått vidare, og ynskjer fred og demokrati. Dei står på sitt, og eitt av dei har til og med gått til krig mot ein uskuldig nabo, midt i Europa. Det hadde eg ikkje trudd var mogeleg. Men i bakvendtland går allting an. 

Utskjelte men populære, her kjem ein omtale av eit par gamle, klassiske Cerwin Vega, som eg har reparert. Og so har me hamstra jolaøl, ikkje toalettpapir. 

Folk kastar høgtalarar i søpla, det same hender med ølflaskene når dei er tomme. Her kjem ein gjennomgang av ein gamal bestselgjar, AR 18 s, og årets jolaøl.

Dagboka for oktober byd på meir hard lyd, meir musikk, og meir øl. 

Det ville vore naturleg denne månaden å halda fram med artikkelserien om demping. Eg skreiv fyrst om dempemateriale inni høgtalarkabinettet, og heldt fram med demping av sjølve elementa (polstykket). Eg er ikkje ferdig, men me tek ein pause. Eg vil skriva litt om lytting generelt, og om røynslene mine med lytting til kassettspelarar nyleg. Desse er visstnok på moten att, nett som platespelarar. Eg var ikkje førebudd på dei oppdagingane som låg framføre meg.