I samband med samansmeltinga mellom datamaskina og stereoanlegget renn eg borti stadig fleire merkelige dingsar. Anten eg vil eller ikkje. Her vil eg skriva om ein eg ikkje kunne unngå. Eg kjøpte han og har hatt stor glede av han sidan. 

Foto: Runhild Heggem / Vossa Jazz

Før det tradisjonsrike Tingingsverket (det 37. i rekkja) vart Vossajazz-prisen delt ut til Benedikte Maurseth. Me gratulerer.

Går det an å vera heldigare med veret? Palmefredag kom våren, to-sifra grader på stokken, og sol. Jazz-turistane frå Bergen ramla ut or toget på Voss jernbanestasjon og sjangla austover mot Vangen forbi kyrkjo, for å løysa ut billettene sine mot armband i billettkontoret på Park Hotell, eller på det nye Vossajazz-kontoret andsynes.

Det nærmar seg påske, men først skal palmehelga unnagjerast, og med dette den årvisse Vossajazz 2018 (23.-25. mars). Me skal som vanleg dekka festivalen, med tekst, bilete og video, og her vil me gje eit raskt overblikk over kva festivalen, komande helg, har å by på.

Det er framleis fire timar til me lander, og eg held på å kjeda meg i hel. Eg er på reis att. Har nett sett ferdig ein film, og orkar ikkje sjå ein til. Det slår meg at eg kan fiska opp Mac´en frå sekken under flysetet og skriva litt på “frå dagboka”. Eg er jo i ferd med å koma meg ajour! Og då skal eg fortelja litt om kva eg har lytta på i det siste. Det er ikkje småtteri. 

Kjære lesar,

førre dagbok, “gode stereoanlegg, dårlege vilkår?” er signert oktober -17, so her kjem november -17. Desember -17 er alt klar, og vil koma ganske kjapt. Eg er altså ikkje so mykje på etterskot som det kan sjå ut som. Forseinkingane skuldast reise for min del, og flytting for redaktøren sin del. 

Foto er teke frå eit tilfeldig hifi-blad, og ingen av dei omtalte anlegga, grunna anonymisering. Men det illustrerer nøyaktig korleis det IKKJE skal gjerast 

I dag vil eg skriva litt om dei stereoanlegga eg har truffe på min veg i det siste. 

Som de vil sjå av artikkelen Nad 3020 - Del 3, nytta eg store deler av ein sumarlaus juli til lå lytta meg gjennom ein bunke med LP-plater. Med dette nytta eg òg høvet til å prøva eit par pick-upar. Men armen som var montert på ein kraftig ombygd Lenco platespelar, ein modifisert Pioneer-arm, utvikla friksjon sidelengs, so eg var tvungen til å gå over til annan spelar som alltid står klar, som ikkje tek opp særleg med plass, og som ikkje et noko: Technics sin vetle og ikoniske SL-7, som ikkje er større enn eit plateomslag. 

Eg har vore inn og ut av diverse bobler i det siste. Eg skriv dette medio august, sumaren er framleis ikkje komen, og du kan byrja å lura på om han kjem i det heile. Eg har difor hatt rikeleg med innekveldar, og har vore ivrig lyttar.

Onsdag 21. juni nådde FM-stilla vestlendingane. Eg sto seint opp, sjangla ut på badet og skrudde på ein liten reiseradio attmed vasken, og vart møtt med eit illevarslande snerr. Eller sus. Det var uansett ei ubehageleg oppleving, og det var vanskeleg å finna rytmen i tannpussen.