Me skribentar skriv nok av og til over hovudet på folk. Me går automatisk ut i frå at lesarane har grunnleggjande innsikt i hifi, eller jamvel god peiling. Det er bra. Ein skal ikkje undervurdera publikummet sitt. Men av og til vert ein minna på at mange strevar med spørsmål som me tek for gjeve. Det kan forresten ofte gjelda meg sjølv og. 

Ops, førre Dagbok var mars månad, på tide å setja seg ned att og skriva noko. So her kjem ein forseinka april-rapport når me nett har passert den kaldaste mai på 125 år. Med mellom anna test av blåtannhøgtalarar.

Folk strøymer musikk som aldri før, og CD-spelaren er korkje so populær eller so turvande som han eingong var. Testar av CD-spelarar vik plassen for testar av DAC-ar og nettverksapparat, kva no det er.

Det kom som eit sjokk på meg og Stig Inge Bjørge, som tilfeldigvis kom over denne nyheita på nettet, at Bjørn Erik Edvardsen, sjefskonstruktøren i Nad, døydde av kreft 16. desember. Vi leikte faktisk med tanken om å freista å få til eit møte med han (i London?), men no er det for seint.

Eg har testa mengder med jolaøl, og det ville vera synd å ikkje få dette ut i desember. Og eit par småting til. Resten må venta til neste år. 

Gamle platespelarar går til returpunkta eller i verste fall i søpla, grunna ubetydelege feil. 

I denne dagboka skulle eg eigentleg skriva del 2 av “99% av alle høgtalarar er feilkonstruerte". Men eg treng litt meir tid. Lat meg difor ta eit kvileskjer med å skriva om noko heilt anna, men ikkje mindre interessant, eigentleg.

Denne artikkelen burde eg ikkje levert. Eg har eigentleg ikkje peiling, og påstanden (overskrifta) er ganske dryg. Men likevel, eg må berre lufta det. Det er ei problemstilling med tekniske finurlegheiter som eg har fundert over i årevis. Om eg aldri tek det opp, kjem eg ikkje vidare. Eg ser gjerne at dei som har greie på dette tek kontakt, slik at me alle kan læra.  

Eg er ikkje heilt fokusert. Eg har lytta til mykje sidan sist, men ein del av det krev konsentrasjon i form av lengre artiklar. Då må ein ha fred og ro i fleire kveldar på rad, utan lystige lag i hagen med naboar og drikke. Dessutan er fokuset på hagen og tomta no til dags. Mykje må gjerast i løpet av  sumaren. Han er ikkje lang her til lands. Denne gongen vil eg difor satsa på - eg veit ikkje heilt. Eg byrjar no berre å skriva og so får me sjå kva det vert.

Det kan sjå ut som om eg er alvorleg på etterskot, men det er ikkje so ille som det ser ut til. Når eg no har sendt februar, hoppar eg over mars, for då rapporterte eg frå Vossajazz. Neste vert altso april, og då er me ajour!