Me har gjort ein delvis mislukka freistnad på å samanlikna Apple Music med Spotify, blitt vettskremt av Vestlyd, og forført av Kåre Opheim. Kva vert det neste? At Golfstraumen snur?

Linn sine nye flaggskiphøyttalere har ikke kommet til Norge enda, og har dermed ikke vært tilgjengelig for en smaksprøve. Hva er vel da mer nærliggende enn å ta turen til Gøteborg?

Med eller utan solkrem; vår og sumar trugar, med ulempene det fører med seg for hobbyen vår. Men me klarar uansett aldri å lata vera å prøva ut stadig nye høgtalarar. Og ta ein øl eller to. 

I dag byter me belgen på eit basselement, og fortel om øla me drakk i går kveld.  

Eg tok det opp med redaktøren. I staden for å skriva ein “vanleg” dagbokartikkel, hadde eg lyst til å sjå attende på året som gjekk, ein slags kavalkade. Han tykte òg det var ein god ide, heldigvis. Dei siste par åra har elles vore vanskelege, om du ser det store biletet. Det starta med ein pandemi, som gjekk hardt ut over musikklivet og anna kultur, og næringslivet. Gamle kommuniststatar har ikkje forstått at verda har gått vidare, og ynskjer fred og demokrati. Dei står på sitt, og eitt av dei har til og med gått til krig mot ein uskuldig nabo, midt i Europa. Det hadde eg ikkje trudd var mogeleg. Men i bakvendtland går allting an. 

Utskjelte men populære, her kjem ein omtale av eit par gamle, klassiske Cerwin Vega, som eg har reparert. Og so har me hamstra jolaøl, ikkje toalettpapir. 

Folk kastar høgtalarar i søpla, det same hender med ølflaskene når dei er tomme. Her kjem ein gjennomgang av ein gamal bestselgjar, AR 18 s, og årets jolaøl.

Dagboka for oktober byd på meir hard lyd, meir musikk, og meir øl. 

Det ville vore naturleg denne månaden å halda fram med artikkelserien om demping. Eg skreiv fyrst om dempemateriale inni høgtalarkabinettet, og heldt fram med demping av sjølve elementa (polstykket). Eg er ikkje ferdig, men me tek ein pause. Eg vil skriva litt om lytting generelt, og om røynslene mine med lytting til kassettspelarar nyleg. Desse er visstnok på moten att, nett som platespelarar. Eg var ikkje førebudd på dei oppdagingane som låg framføre meg.  

Messerapporten kjem litt seint i år. Men den kjem godt, og har separate inntrykk frå Stig Arne, Arve og Karl Erik. Og så framføres rapporten på minst to ulike målformer.

Eg har relativt nyleg vorte klar over eit problem kring polstykket og støvhetta på vanlege dynamiske høgtalarelement. (Sjå bileta, so skjønar du kva eg snakkar om). Det er eit lite påakta problem, men ikkje eit mindre problem av den grunn. Heldigvis kan du sjølv i mange tilfelle bøte på det. Det kan forbetra høgtalarane betrakteleg. 

Eit knippe gamle høgtalarar denne gongen, og korleis du får dei opp og stå att, om dei har skader eller defektar. Og ein pille mot promille i ølspalta. Eller berre eit glas vatn.

Byggjer du høgtalarar? Då er denne dagboka noko for deg: Dempemateriale for bruk i høgtalarkasser. Pluss Ymist, og ei sexy ølspalte. 

Trass i sumar og agurktid har me samla litt stoff om NAD 3020, Rogers LS3/5A, Dali 7 og Yamaha NS 1000. Og litt tyrstedrikk i varmen; på slutten. 

Sol, varme og hagelivet er vidunderleg, men det regnar heldigvis i blant, og då jobbar denne skrivaren med den månadlege Dagboka. Denne gongen med den vanskelege skildringa av lyd, ein dose NAD og ein skvett øl.  

Våren trugar, men me held stødig fram med CD-spelarar, og i ølspalta har ølet denne gongen vorte destillert til whisky. 

Velkomen til ei Dagbok full av påskekrim! Fyrst om ein CD-spelar du truleg aldri har høyrt om, og i verste fall heller ikkje får tak i, og dinest ølspalta, med eit kriminelt godt påskebrygg. Og litt info om årets Vossajazz, den fyrste på fleire år som vert avvikla i palmehelga, som normalt.

“Nye" høgtalarar er på plass, “nye" produkt er kjøpt inn, og grådige selgjarar på Finn har fått ein smekk på lanken. Pluss musikk og øl.

Godt år folkens! Det er alt slutten på januar, i skrivande stund, og på tide å skriva desember-dagboka.  

Ein låk ven frå Bergen lokka meg med på ein tur til Sveariket, noko eg eigentleg ikkje hadde tid til, men sjølvsagt hadde eg eigentleg det. Eg var snydens forkjøla og var på nippet til å avslå, men det er alltid trasigt å måtte avslå ein invitasjon. Det gjer ein helst ikke. Om ein ikkje berre tenkjer på seg sjølv, vel å merke. Og det er dessutan alltid noko å oppleva og læra, når eg berre kjem seg av garde.